Interesse? Neem contact op
3 Mar
,
2025
Introductie in de ‘ontwerpende aanpak’
In dit eerste blog kijk ik terug op een van mijn eerste ervaringen met de ontwerpende aanpak zoals ik die nu nog steeds gebruik met Sketchy Business.
Toen ik ooit, in een ver verleden,begon aan de opleiding industrieel ontwerpen, dacht ik dat ik product ontwerperwilde worden. Ik hield van tekenen, ik hield van techniek, en deze opleidingcombineerde dat op een perfecte manier.
Gedurende mijn studie werd meduidelijk dat ik het toch niet zo interessant vond hoe de homeknop van de nieuwstemobiele telefoon er precies uit moest gaan zien, of hoe een melkverpakking noggebruiksvriendelijker gemaakt konden worden. In bepaalde context zijn dit zekerbelangrijke ontwerpvragen, maar ik werd er niet echt warm of koud van.
De aanpak die ik me tijdens mijnstudie had eigen gemaakt, een ontwerpende aanpak, daar was ik echter wel heel enthousiastover. Al tijdens mijn afstudeeronderzoek naar de beleving van publieke ruimtes bijProRail ontdekte ik dat de gebruiker centraal stellen eigenlijk helemaal nietzo vanzelfsprekend en gemakkelijk was als ik tijdens mijn studie dacht.
Maar ik ontdekte ook waarom niet.De werkelijkheid in veel organisaties wordt beïnvloed door allerlei ingewikkeldeinterne en externe factoren die afleiden van het uiteindelijke doel, in ditgeval een prettige publieke ruimte van een nieuw te bouwen station. Het ishelemaal niet zo gemakkelijk om dat einddoel in beeld te houden. Ik bleek alsontwerper echter ook een verschil te kunnen maken, en dat zat voor een grootdeel in mijn aanpak.
Samen komen (cocreatie)
Ik organiseerde een ontwerpsessiewaarbij alle betrokken partijen samenkwamen; gemeente, spoorbeheerder, treinvervoerder,ingenieursbureau en busvervoerder. We gingen samen, ondersteund met de juistebeelden, in gesprek over het gemeenschappelijke doel en de (menselijke) behoeftesdie daar aan ten grondslag lagen. En ondanks dat het maar een korte sessie was,hadden alle stakeholders elkaar gesproken en leren kennen. Dit leidde directtot concrete verbeteringen in het ontwerp van het station die ook daadwerkelijkzijn gerealiseerd.
Dingen in beeld brengen (verbeeldingskracht)
Vooraf had ik diverse beeldengemaakt en verzameld; plattegronden van de omgeving, schetsen van het stationsontwerp,inclusief looproutes en verbeeldingen van verschillende theoretische modellenuit de omgevingspsychologie. Het vergemakkelijkte de communicatie tussen dedeelnemers enorm en het werd voor alle deelnemers veel gemakkelijker om hetontwerp te snappen en om met verbeteringen te komen.
Veel proberen en testen (iteratiefwerken)
Ter plekke maakten we nieuweschetsen van het ontwerp, gebaseerd op de inzichten die we met elkaar opdeden.Deze prototypes belichaamden als het ware de collectieve intelligentie van degroep en stelden ons in staat om als teams snel tot nieuwe oplossingen te komen.Zo waren we continu aan het leren en verbeteren.
Mijn afstudeerbegeleider bij ProRaildestijds heeft mij tijdens dit proces enorm geholpen. Ze stuurde me de organisatiedoor om met veel verschillende mensen te spreken en zo verschillendeperspectieven op te halen. Ze hielp me met het organiseren van de ontwerpsessieen zorgde ervoor dat alle partijen aanwezig waren. Ze wees me erop hoe debelangrijkste dingen vaak worden gezegd in de pauze bij de koffieautomaat. Het wasvoor mij een prachtig voorbeeld van goed opdrachtgeverschap.
Mijn afstudeeronderzoek bleek eenvormende ervaring waarbij ik de waarde van mijn ontwerpende aanpak in depraktijk heb mogen ervaren. Cocreatie, verbeeldingskracht en iteratief werken vormenook nu in mijn werk met Sketchy Business de basis. In de komende artikelen zalik aan de hand van een aantal voorbeelden laten zien wat dat kan opleveren.
We haven't published any posts
